پنج شنبه 85/10/21  ساعت 11:50 صبح

علایم پیری

محمود اشرفی معتقد است: «پیری سه نشانه عمده دارد: پرحرفی، حرفهای تکراری، خودستایی. هر کدام از این نشانه‫ها خبر از فصل جدیدی در زندگی می‫دهد. گاهی این نشانه‫ها با هم آشکار می‫شوند و گاهی یکی پس از دیگری از راه می‫رسند» (روزنامه سرمایه، 17 دی، صفحه آخر).

...

داشتیم با خودمان فکر می‫کردیم که این علایم را در بسیاری از اشعار معاصر هم ملاحظه می‫توان فرمود.

مصراع: چهره‫ام گرچه جوان است، ولی پیر شدم.

...

پرحرفی. روده درازی یکی از بزرگترین ویژگیهای شعر امروز است. گاهی از یک شعر سه سطری، دو سه سطرش اضافه است و گاهی تمام شعر، چیزی جز زوائد نیست. کار به آنجا می‫رسد که نتیجه بگیریم کلاً شعر در دنیای امروز، درین قرن 21 علیه ما علیه، حرف اضافی است.

حرفهای تکراری. شاعر برای توجیه حرفهای تکراری خودش می‫فرماید: «یک عمر می‫توان سخن از زلف یار گفت». حرفهای تکراری، بخش زیادیش ناشی از فراموشی است و فراموشی موجب پریشانی در گفتار می‫شود. بقول شاعر: «شوریدگی زلف تو ربط از سخنم بُرد». در واقع، مقصر اصلی در این قضیه زلف یار است.

خودستایی. میرشکاک احتمالاً معتقد است شعر امروز ما چیزی نیست جز تقریر «انانیت». و برای اینکه زیبا جلوه کند، اسمش را می‫گذارند: حدیث نفس. حدیث نفس یعنی من مهمترین موجود عالم هستی هستم و اتاق من مرکز جهان است. یعنی همان اومانیسم منحط غرب (ازین فقره ضد امپریالیستی لذت بردیم!). بنابراین، شعر «من ـ محور» یعنی: پیر شدی رفت!

...

برای اینکه به پیری متهم نشویم، مطلب را همینجا درز می‫گیریم. راستی موضوع سخن ما چی بود؟

لیست کل یادداشت های این وبلاگ